10 minuten na de geboorte: Mag ik hem nu eindelijk aanleggen, vroedvrouw? Pretty please?
Dag 1: Owkay, hoe ging dat nu ook alweer precies met dat correct aanhappen? Auw, zo niet denk ik.
Dag 2: Ok, er is niets veranderd. We’ve got this.
Dag 3: Sorry mevrouw de vroedvrouw, ik heb dat blad inderdaad nog nooit ingevuld. Ik voed op vraag hoor, ik kijk overdag niet naar de klok. En hij is alweer bijgekomen, so no worries toch?
Nacht 7: Fuck. Iemand heeft in mijn foef geknipt. Dat doet pijn. Hoe krijg ik die kleine bij mijn borst als ik in bed lig? – zijn bed is nochtans vlakbij, maar ik kan hem echt niet tillen (5kg, remember?) Auw. Auw. Dit kan toch niet normaal zijn (toch wel, zo bleek na controle van de vroedvrouw)
Dag 8: Deden mijn tepels vorige keer ook zoveel pijn? Fuck, dat is bloed. Ai, ik heb kloven. Actieplan! (Lansinoh en internetfilmpjes over correct aanleggen. Bezoek van de vroedvrouw. Crisis vermeden. Pijn nog niet.)
Nacht 13: Ik kan niet meer. Ik heb al twee weken niet meer geslapen. Mijn lief begint aan een nieuwe job en is de deur uit. Ik sta er alleen voor. Ventje, waarom slaap jij niet? Ik kan niet langer overleven op twee uur slaap per etmaal. Ik ga dood. Ik wil alleen maar huilen. En ik slaap ook liever in mijn bed ipv in de zetel, om de rest van het huis niet wakker te maken.
Dag 14: Ok, dus zo gaat een ochtendspits met twee kinderen. De kleuter is op tijd op school geraakt, maar de moeder heeft geen nachtrust gehad. Ah nee, want tegen dat kind 2 in slaap valt (6u) – is het de moeite niet meer om zelf nog te slapen. De kleuter moet naar school en takes his time in the morning. Fuck this, echt. Waar is mijn lief als ik hem nodig heb?
Week 6: Oh my god. Ik voel een gezwel. Ga ik dood? Heb ik borstkanker? Of nee wacht, dit is een beginnende borstontsteking. Opluchting. En wegmasseren.
Maand 3: Vent, borstvoeding is een gerief. Ik zou niet weten hoe ik het zonder zou moeten aanpakken. Eten altijd en overal bij, gratis en op temperatuur. Instant. Mother nature, thank you.
Maand 4: Amai, ik heb een zalige kolf. Een volle diepvries. Chillax. Me and my baby, we kunnen alles aan. Ok, ik heb ook een goede en een minder goede borst. Kan gebeuren he.
Maand 5: Ok, de grootste uitdaging komt eraan. Werken en borstvoeding. Maar deze keer gaan we beter doen, ok Verschueren?
Maand 6: Alarmbellen, is het de vorige keer misschien fout gegaan door een foutieve benadering van hoeveelheden borstmelk in de crèche? Oh my god, ja *epiphany*. Nog meer beginnen verdiepen in de literatuur. Nog meer lezen. Soort van autodidactexpert worden, for myself. And others.
Maand 7: Jezelf altijd regelen naar kolven is hatelijk. Irritant. Maar geen borstvoeding geven zou me nog veel meer irriteren. Maar toch, kan iemand aub af en toe zeggen dat ik wel een krachtprestatie aan het leveren ben? Merci.
Maand 8: Ik slaap niet. De baby slaapt niet. Ik ben kapot en werken is heel zwaar. Maar voor de rest: zalig.
Maand 9: Ooh, ik ben verliefd op borstvoeding. Waarom geeft niet iedereen borstvoeding?
Maand 10: Hij geniet er van. Ik geniet ervan. Nu alleen nog proberen om me niet zo op te winden in het hele onderwerp. Of toch een boek schrijven? Ik word zo boos van al die misinformatie en foute begeleiding en gebrekkige kennis en….Ik doe het weer zeker? Ohm.
Maand 11: Oh fuck. Gaat er een punt komen waarop ik hier mee moet stoppen? Er is toch niets zo leuk als een kindje aan de borst? Eentje dat ondertussen zijn warme handje op je borst legt legt? Alle stress glijdt zo weg…
MAGISCHE GRENS: Felix is bijna jarig.
We zijn bijna aan een jaar. Twaalf maanden. 365 dagen. Wie had dat gedacht? Ik, want ik ben nogal koppig en vastberaden *knipoogt*.
Kolven blijft een bron van ergernis, maar eigenlijk gaat het niet over het kolven op zich. Eerder over het feit dat ik niet bij mij kind kan zijn wanneer ik dat zou willen. Het is niet dat ik altijd bij mijn kinderen wil zijn, maar het eerste jaar vind ik (full time) werken toch echt een hele grote opgave. Maar we zijn bijna in de autocriene fase, we zijn er bijna vanaf.
Wat een toptieten toch, wat zalig geregeld van de natuur. Er waren wat bultjes in the ride, uiteraard, maar niets waar ik me niet op had voorbereid. Bij kind 1 had ik twee consultaties bij de lactatiekundige maar verder geen idee, nu weet ik soms te veel.
Ik weet niet waaar het gaat eindigen, ik wil daar ook niet over nadenken. Het eerste doel was de combinatie met werken toch onder de knie te krijgen. Het tweede doel was een jaar borstvoeding geven. Het derde doel is om nooit poedermelk te moeten kopen. Het vierde doel is om zo weinig mogelijk wakker te liggen van die drie andere doelen.
Dat laatste is mijn grootste werkpunt. Ik kan me zo geweldig opwinden als het over dit thema gaat, omdat het me zo nauw aan het hart ligt. Omdat ik woest word van de foute informatie die verspreid wordt, omdat ik moedeloos word als ik zie welke gebrekkige kennis vroedvrouwen en kinderartsen hebben over het onderwerp en als ik hoor, zie en voel hoeveel mama’s met een slecht en ongelukkig gevoel zitten als het hierover gaat. (Niet nodig by the way!) Terwijl we allemaal gewoon hetzelfde willen toch, een goede mama zijn met gelukkige kindjes.
Misschien zou het wel goed zijn als ik ook een tiet in mijn eigen mond zou kunnen steken soms, om mezelf het zwijgen op te leggen.
Mogelijks heb ik dat al geprobeerd en mogelijks is dat ook gelukt. Wie zal het zeggen.
Ik zal deze post vermoedelijk veel kunnen gebruiken binnen 4-5 weken..
Eerste kindje, eerste keer borstvoeding en ook wel vastberaden.
Maar nog niets gelezen…
Welk boek zou ik moeten gelezen hebben? Of welke blogpost is een ware motivatieboost?
Ale hulp welkom zolang het niet te veel verschillende bronnen zijn…
Ik stuur je een mailtje met meer info!
Oh my, zo herkenbaar weer! Ik ben nog ‘maar’ 8 maanden ver, maar ook ik weet dat ik het jaar ga halen, lol. Ook nogal koppig en vastberaden.
Ik zit ook met een super- en slechte borst, het kind kan eigenlijk leven van 1 kant, maar toch blijf ik koppig 2 kanten aanbieden.
Wat is die autocriene fase juist? En hoe vaak kolf jij nu nog op een dag? Dat kolven is ook mijn grootste hindernis. Dat altijd tussen vergaderingen, shiften,… krijgen vind ik niet eenvoudig en ik ben ook gewoon meer fan van het bij mijn eigen kind aanwezig zijn.
Bedankt voor de herkenbare en aanmoedigende woorden enneuh… proficiat!
Ik kolf tegenwoordig nog maar 1 keer per dag. Hij krijgt live rond 5u (vaak droomvoeding), dan ben ik de deur uit. Ik kolf rond 12u meestal om een flesje te kunnen meegeven naar de crèche de volgende dag (150 ml, dat ze liefst in twee of drie keer geven). En ‘s avonds hangt hij aan de borst wanneer hij wil, ‘s nachts ook. Soms kolf ik twee keer, afhankelijk van zijn melkbehoefte (op de crèche heeft hij niet altijd meer zoveel zin in een flesje blijkbaar). De autocriene fase: dan wordt de melk niet meer opgeslagen in je borsten, maar aangemaakt op het moment dat ie drinkt. Hoef je dus niet meer strikt te kolven om je borsten te ontlasten of voor je productie, ik kijk er naar uit 🙂
Ik kolf nog 2 keer per dag, kijk er naar uit om dat te kunnen afbouwen, maar ze drinkt nog 2 stevige flesjes van 110 ml in de crèche (dat krijg ik niet op 1x gekolfd).
Ik vind het echt moeilijk om haar ritme in te schatten, de ene zegt dat ze teveel melk krijgt, de andere vindt het te weinig… En ik probeer vooral mijn gevoel te volgen.
Je voelt het dus zelf aan als je in de autocriene fase zit? Ik merk dat ik nu na een uur of 5 toch mijn borsten nog moet leegkolven.
Hier trouwens ook eentje dat ‘s nachts borstje tuttert wanneer ze wil, als het een troost kan zijn ;). We zijn niet alleen!
Dat is heel normaal hoor, ik zou liever willen dat hij ook meer drinkt, maar ik kreeg op vrijdag altijd de helft flesjes mee terug die ondertussen voor weg te gooien waren. Daarmee ben ik geminderd. Nu zijn ze wel meestal op, dus ik overweeg om twee keer per week weer naar twee te gaan. Het hangt er ook een beetje vanaf wanneer ik hem kan gaan halen natuurlijk. Mijn borsten voelen vol, maar ik kan dat lang volhouden. Ik word niet meer wakker van de spanning bv, of het doet niet meer echt pijn. Allez, de ene borst toch, de andere is volgens mij geboren in de autocriene fase. Die is altijd soepel en kolft meestal een pak minder!
Haha, ik heb er ook zo eentje die geboren is in de autocriene fase. Ze heeft soms wat aanmoediging nodig 😉
Ook hier een eerste kindje op komst en ik ben ervan overtuigd dat ik BV wil proberen. Tot nu toe ben ik nog een groentje, ik heb er nog niks over gelezen. Ik zal je blog eens grondiger doorlezen. En ook: wanneer schrijf je een boek? 🙂
Proficiat! Zal ik eens een info-avond geven voor aanstaande mama’s? Jij zorgt voor de desserts :)?
Als het geen té grote groep is: deal! 🙂
Jij bent een beest, Sofie!
Dik respect, ik hoop echt dat ik het bij mijn tweede ook kan volhouden tot de autocriene fase. Vorige keer hebben ze op 8 maand de geest gegeven, die dames van mij. Voornaamste oorzaak: geen goede omstandigheden om te kolven. Laat ons hopen dat het deze keer beter is.
Je relaas herinnert me er ook weer aan hoe pokkezwaar die eerste weken/maanden zijn en hoe fantastisch het erna wordt. Mensen verklaren me momenteel zot dat ik rondloop met plannen om in avondonderwijs nog een Master te gaan halen. Want inderdaad, die voedingen en al (ik ben uitgerekend voor april). En ik weet bijgod niet of het een slim idee is, maar heb ook geen zin om de boel nog een jaar uit te stellen.
Dat boek van jou zou van pas komen! Instant bestseller!
Veel plezier met je aankomende autocriene fase 😉
Chapeau!! Echt knap!
(dat is de serieuze reductie van wat ik initieel wou schrijven, maar mijn verhaal doet hier niet echt ter zake :-), laten we het houden op het feit dat ik zotcontent ben dat ik bij mijn eerste 11 maanden BV heb kunnen geven 🙂 – wat spijtig genoeg een unicum is in mijn omgeving en soms met een vreemde blik onthaald wordt)
goed bezig!!!
Hier zitten we bijna aan 11 maanden, het jaar is ook in zicht! Woop woop! Mijn doel was zes maanden, maar tegen die tijd vind je die bv zooooo gemakkelijk dat stoppen echt een opgave lijkt. 😀 Nu zeg ik weer dat ik na 1 jaar ga beginnen afbouwen. We’ll see! 😉
Ik kan mij ook enorm opjagen in alle misinformatie die bestaat over het onderwerp, ik ben intussen al blij dat ik sommige van mijn dichte vriendinnen heb kunnen overtuigen dat ‘zo lang’ bv niet ‘raar’ is, maar vind boven alles dat iedereen gewoon keihard moet doen wat ze zelf wil. Geen zin in bv? Gewoon flesjes geven dan! Want als je wat langer geeft, denkt iedereen al gauw dat je een soort fundamentalist bent. 😉
Veel succes nog voor jou! Op naar de WHO-norm? 🙂
Schrijf dat boek! Alsjeblieft! Ik wacht nog wel een paar jaar met zwanger worden, dus je hebt nog even ;-).
Super blog. 🙂
Wat zijn zo je “hoofdbronnen” als ik mag vragen?
http://www.lalecheleague.be/handboek.html
Als je dit helemaal leest, dan kom je al een heel eind 🙂
Mag ‘k deze delen? Want ik kan het no way beter beschrijven dan jij het doet! Hier al 18mnd (nu een dipje, maar hé we komen er wel over).
xx
Natuurlijk! Go for it! En succes met het dipje x
Hier een beginner die aan de tweede stuwingsdag zit en een borst heeft die hij niet wilt.. Het is zo doorzetten.. Vooral de nachten (aanleggendat evenduurt +kolven van de slechte borst) is zwaar. Maar we zettendoor!
Even doorbijten, komt goed! Succes, en proficiat! x
Die eerste dagen zijn zwaar, maar ik hoop dat het je lukt en dat je na een tijdje kan zeggen “hé, zo gemakkelijk, altijd eten bij”. Ik vond dat alvast een zalig kijk-eens-naar-mij-hoe-vanzelf-dat-moederen-gaat-gevoel 🙂
Zo’n herkenbaar stuk! Echt, over de hele lijn: inclusief het blaadje terug geven aan de vv en het AHA-moment over kind 1 bij kind 2.
Ik kan mij ook geweldig opwinden in alle misinformatie en gebrekkige begeleiding. Ik word daar soms echt een beetje ongelukkig van, maar tegelijk moet ik héél vaak mezelf het zwijgen opleggen (tiet in de mond nog niet geprobeerd haha), want anders word ik onnozel…
Ik wens je nog een zalige BV-periode toe!
Misschien dat ik uw idee wel steel van een tijdlijn. Al 100x geprobeerd op te schrijven, lukt me niet. Veels te emotioneel ☺
Gij moogt dat, toestemming gegeven (als ge mij vermeldt ;))
Echt een topprestatie, Sofie! Daar mag je echt heel heel trots op zijn. Ouderschap in combi met fulltime werken is al een krachttoer, en dan nog eens met dat kolven erbij. Petje af!
Goed gedaan allebei en superleuke blogpost, ik kreeg er een megasmile van op mijn gezicht.
Super bezig! Ik kan me inbeelden dat werken en kolven (en kolven tout court, ik bedoel, leuk zal dat toch nooit worden?) helemaal niet evident is, en echt chapeau dat je dat blijft doen! Dikke duim!
Zo,herkenbaar Sofie!
Hier ondertussen bijna aan 2 jaar ( ik schrik er zelf van)! En het onderwerp ligt me ook na aan het hart!
Schrijf dat boek aub 🙂 ik zou het zelf doen, maar mijn schrijftalent is niet zo geweldig denk ik.
Ik denk er soms wel aan om een blogje te brginnen 🙂
top! proficiat met je 1 jaar BV van Felix!!
oh damn, en ik was de kloven en de borstonsteking enz al vergeten, zo hard sta ik te trappelen om er weer aan te beginnen binnen paar weken. Hmm juist ja het was ook bij mij absoluut niet allemaal rozegeur en maneschijn, absoluut al niet in het begin. Aaaauwww.
maar het is het zo waard!
Over 2 maand is het zover, en helemaal vastberaden om het te doen lukken. Gisteren de eerste sessie van de cm gehad. Een goede vroedvrouw heb ik ook al. Wat mij nog afschrikt is die eerste dagen, dat aanleggen elke 3 uur en het enorme gebrek aan slaap, als ik nu toch wel 9uur slaap lijk nodig te hebben, hoe doe je dat. Fijn dat je er zo veel over schrijft!
Ik ben ook iemand die veel slaap nodig heeft, maar gelukkig zijn er ook de hormonen 🙂
Ik herinner me nog dat Het Lief na enkele weken zei “ik snap dat niet, normaalgezien heb jij een pak meer slaap nodig dan ik. En ik ben nu stikkapot. En jij, jij blijft maar gaan!”
En ik bleef inderdaad fut hebben. Hoe slapeloos soms ook, op de één of andere manier bleek dat huishouden hier nog redelijk te draaien 🙂
Geen zorgen dus, je zal moe zijn (heel moe soms), maar je eigen lijf gaat een heel stuk alvast compenseren, want ja, 9 uur, das een droom…
Hey Eefje: dat komt allemaal goed. Vergeet niet dat je een hormoon aanmaakt dat er voor zorgt dat je plots kan overleven op een minimum aan slaap. Leve oxytocine! Mijn jawbone zei gisteren 4u29 geslapen en ik vond het een goede nacht :). Maar bereid je niet voor op een paar dagen, maar op een paar weken. Nachtvoedingen om de drie uur zijn de eerste weken echt heel belangrijk, je mag je kindje niet langer laten slapen ‘s nachts (dat is gevaarlijk voor een daling in de suikerspiegel). Veel succes ermee!
Hoeveel weken is een paar weken? Ik heb het zes weken volgehouden om de drie uur, maar als ze nu al eens vier uur doorslaapt laat ik ze meestal liggen…
En misschien een goed punt om eindelijk eens trots te zeggen dat ik iets meer dan 18 maanden bv heb gegeven :)! Niet dat het ertoe doet, maar zelfs voor mezelf stel ik dat voor als een niemandalletje van een prestatie, terwijl ehm, ik het toch maar gedaan heb!
Hier een topzoon van 4,5 maanden. Ik ben sinds vorige week weer aan het werk. Meneer drinkt op de crèche 3 flessen van 200ml… Ik heb twee kolfpauzes op het werk waar ik telkens ongeveer 150 ml kolf. Ik krijg de hoeveelheid die hij nodig heeft dus maar amper bijgebeend door thuis nog twee (of drie) keer extra te kolven. Ik wil écht graag nog even volhouden, maar momenteel weet ik niet hoe ik dat nog best zou aanpakken. Tips zijn welkom 🙂
Wat is er trouwens bij Basiel fout gegaan in de crèche op 6 maanden met zijn hoeveelheden?
wow, 200ml? Mijn zoontje van 6 maanden drinkt 4 keer 100ml en dat zijn eigenlijk al redelijk grote flessen, geen wonder dat je het moeilijk bijhoudt met kolven! Ik weet niet zo goed hoe je het moet aanpakken want hem minder geven gaat nu niet denk ik… Misschien wat productiestimulerende middeltjes? Iets vaker kolven op het werk als dat kan?
Ik drink de hele dag borstvoedingsthee en heel veel water. We waren op de crèche begonnen met flesjes van 120 omdat dat de hoeveelheid was die hij thuis af en toe dronk, maar ze hadden daar de indruk dat het niet genoeg was. Ik moet wel zeggen sinds hij die hoeveelheden drinkt zijn de nachten veel rustiger geworden dus dat vind ik op zich wel ok. Maar het is lastig. Eventueel begin ik toch al voor 6 maanden met groenten op de crèche zodat hij daar minder melk nodig heeft.
Met zo’n grote flessen rek je de natuurlijke maaginhoud van je kindje op. Wat maakt dat je niet genoeg kan kolven, dat je kindje op termijn ook niet meer tevreden gaat zijn aan de borst. Een van de redenen waarom er veel mama’s stranden omwille van ‘plots te weinig melk’… Niet tevreden na een kleiner flesje heeft vaak veel meer met zuigbehoefte te maken dan met honger, aan de borst drinken gaat veel trager en daar moeten ze harder voor werken dan van een fles. Bij mijn weten heeft een kind van een jaar nog geen maaginhoud van 200ml…
Je moet dit anders eens lezen http://www.lalecheleague.be/wat-is-lll.html?id=171
Bedankt voor de link. Sofie heeft me ondertussen ook al gemaild. Ik heb net in de crèche al even laten weten dat we niet goed bezig zijn en ze willen graag meehelpen om het anders te doen.
Vraag is nu alleen hoe, want hij gaat niet verzadigd zijn als hij maar 150 krijgt ofzo. Een tutje na de voeding wil hij niet.
We proberen morgen de Calma speen, maar die wilde hij hier thuis niet. Andere tips zijn meer dan welkom.
Hey Carolien, misschien dat je deze tip al gekregen hebt, maar gebruik bij de flesjes een zo klein mogelijke speen (hier gebruiken we de gewone avent nr. 1, max. 2). Dan moeten ze net als aan de borst meer moeite doen en harder zuigen om de melk te krijgen en zal hij misschien door het hardere werk ook minder zuigbehoefte hebben nadien.
Mijn zoontje is even oud, 4,5 maand en drinkt in de crèche momenteel twee flesjes van elk 150/160. Soms alles op, soms beetje over. Varieert wat.
Hopelijk vind je snel een oplossing waar jij en je zoontje je goed bij voelen. Alvast fijn dat de crèche mee op de kar springt 🙂
Hoi Kim, ik gebruikte al de kleinste speentjes (de small van medela) en vandaag hebben ze op de crèche eerst de calma geprobeerd, maar dat ging even snel als een gewone fles. De tweede keer hebben ze echter de speen heel erg vast gezet en dat heeft gewerkt, hij moest veel meer moeite doen om te drinken en was achteraf ook content. Hij heeft vandaag twee flesjes van 150 gedronken en is de hele dag heel erg tevreden geweest. Ik heb ook twee keer 150 gekolfd, dus we zijn terug op de goeie weg denk ik.
Misschien combineren met poedermelk.
Lijkt mij beter dan vroeger starten met groentepap.
Mijn eerste dronk smorgens aan 1 borst en daarna kolfde ik de andere.
Savonds hetzelfde. Maar dan kom ik niet toe en ik zag het niet zitten om op het werk te kolven. Dus naast moedermelk ook poedermelk.
Toen we met de groentepap gestart zijn, de poedermelk weer weggelaten.
En zo heb ik het toch 10 maanden volgehouden.
Succes
Heb ik ook gedaan, de combo BV-KV. Zo kon ik ‘s morgens en ‘s avonds (en eventueel ‘s nachts) aanleggen. Overdag kolfde ik wat ik kon, maar ik had geen stress over hoeveelheden en al. En eens ze aan de papjes beginnen zit je toch weer fulltime op BV.
Poedermelk zou ik liever vermijden omdat hij wellicht allergisch is aan koemelkeiwit, soja en eieren. Poedermelk geven zou betekenen dat er een zoektocht volgt naar de juiste soort en daar heb ik geen zin in… En door exclusief borstvoeding te geven hoop ik hem zo goed mogelijk te wapenen tegen zijn allergieën.
Ik heb op een bepaald moment geitenmelk (bestaat ook als poeder) bijgegeven. Duurder dan gewone poedermelk, ja, maar niet duurder dan alleen maar poedermelk. En
zeker ook niet duurder dan vervolgens nog jaren Bambix-groeimelk bij te geven.
Mijn redenering over kolven was pragmatisch. Ik deed het niet graag, en wist dat het me zou demotiveren. Dus, redeneerde ik, zelfs als het kind extra voeding krijgt, is de langetermijn met beetje poedermelk + bv voordeliger dan exclusief maar kortere tijd. Kolven was voor mij dus niet veel meer dan de druk eraf halen, zeker na een heel aantal maanden wanneer de productie zich stabiliseert en er eigenlijk geen druk meer is.
Groeimelk is ten zeerste af te raden he. Dat is een commerciele uitvinding die kinderen afhankelijk maakt van zoet. Hebben ze absoluut niet nodig, je geeft dan nog beter volle melk (vanaf een bepaalde leeftijd pas uiteraard)
Geitenmelk is qua eiwitten vergelijkbaar met koemelk. Dus bij een vermoeden van koemelkallergie is dat zeker niet aan te raden, omdat er veel kans is dat je baby ook op de geitenmelk zal reageren.
Wow dit is zo herkenbaar! Kolven is zo irritant en ik ben kapot, maar inderdaad ik zou het nog erger vinden om geen borstvoeding meer te geven. Ben nu even geveld door vermoeidheid maar ik put wat kracht uit deze blog, bedankt!
En dikke proficiat, je bent geweldig goed bezig!!
Sjiek jong, goed bezig. Als het blijft gaan als een trein, ervaring hier leert dat peuter hysterie veel sneller verdwijnt aan de borst 😉
Tegelijk ben ik heel blij dat ik je berichten over borstvoeding nu pas lees, nadat de dochter vanaf de eerste keer in staat was om te drinken en dat erg lang bleef doen en niet ten tijde van het voltijds kolven en bekomen daarvan. Toen had het me alleen maar de put in geduwd. Want ja, er is heel veel misinformatie en veel problemen kunnen vermeden worden en dat mag veel vaker gezegd worden. Maar tegelijk zijn er ook nog steeds kindjes die het echt niet kunnen, drinken van de borst -en echt niet enkel prematuurtjes. Dat wordt onder het mom van borstvoeding promoten wel eens genegeerd, dat het niet altijd aan technieken of misinformatie of gebrek aan
doorzetten of blijven proberen ligt. En o wat voelden teksten als deze toen als wrijf-die-mislukking-er-nog-maar-eens-in, ook al zijn ze helemaal niet zo bedoeld. Ik was gezegend met een tweede kind die het wel kon en waarbij je tekst o zo herkenbaar is. Gelukkig voor mij 🙂
Bij mijn tweede lukte de borstvoeding ook niet… op twee maanden moeten stoppen met live geven omdat ze begon af te vallen. Heel luie drinker.. hzd geen honger… zij zou daaronder geleden hebben als ik haar geen flesjes had gegeven, ook al kwam de hele ploeg van LLL naast me staan :)Nog een maandje gekolfd maar daar had ik zo ‘n hekel aan… fulltime kolven, bah… ironisch is wel dat nummer twee nog nooit ziek is geweest, en nummer 1 (die lang de borst kreeg) wel om de haverklap als baby. Nu kan ik het dus allemaal relativeren, dat mijn tweede wel al op drie maanden melk bestemd voor een kalf kreeg … maar toen niet! Altijd een beetje oppassen dus, met dit soort posts. ..
Hier zoon zonder zuigreflex, de eerste tijd moesten we de melk gewoon in zijn mondje spuiten en hem half verzuipen om hem eten te geven. En dan wekenlang de hele reeks bv deskundigen (vroedvrouwen van erg bv vriendelijke praktijk, lactatiedeskundigen, noem maar op) die allemaal toch een beetje zeiden dat het aan mij of de melk moest liggen dat ie nooit meer dan 4 slokken aan de borst heeft kunnen drinken. Want met houding 47 of methode 39 zou het zeker wel gaan hoor. Niet dus. Zoveel jaar en bv ervaring later weet ik dat bijna alle gekregen info juist was, maar geen enkel verschil maakte. Was mijn tweede er niet geweest… Het meest ironische is dat ik nadien immens spijt had van alle kolfuren bij de oudste, al die uren dat ik geen mama voor hem kon zijn, al die pijn (kolven zuigen geen borsten leeg, kindjes wel), omdat ik geloofde dat de melk zo belangrijk was. Dus ja, posts over voeding, ik snap waarom dat zo gevoelig ligt. Ik denk nog steeds breast is best, maar niet tegen elke prijs.
Ja, idd, breast is best, maar niet tegen elke prijs he… Ik kon door dat kolven ook geen goede mama zijn voor mijn oudste en voor de baby. Het was enorm tijdrovend en ik werd gewoon zo ongelukkig van die handeling op zich (die gelukshormonen die vrijkomen bij BV, ik had het gevoel dat er iets omgekeerd vrijkwam bij dat fulltime kolven, ik werd er echt depressief van als ik toch had doorgezet). Sindsdien snap ik de term BV-maffia wel een klein beetje :). Als je die problemen nooit heb gehad (en dan spreek ik niet over kloven of ontstekingen) dan kan je je dat gewoon niet voorstellen.. (een mama met veeeeel melk, en de BV mislukt??) en dan denk je dat BV natuurlijk is en dat dat bij iedereen lukt mits de goede begeleiding. (zo dacht ik ook bij mijn eerste!) En als je die boodschap te hard verspreidt, dan maak je mama’s waarbij het niet lukt/ niet lang genoeg lukt, doodongelukkig. Ik heb dankzij vriendinnen/moeder/man dat schuldgevoel toch van me af kunenn zetten, en genoten van die babytijd. Ik ben o.a. deeltijds gaan werken, en heb hard genoten van al die extra tijd met mijn baby 🙂
Borstmelk is het beste (daar is geen discussie over), maar borstvoeding daarom niet voor iedereen. Daarom hebben ze een fantastisch alternatief uitgebracht, chance dat dat er is. Maar elke keer dat ik over bv schrijf, trap ik automatisch op tenen precies van mama’s die zich aangevallen voelen. Terwijl dat nergens voor nodig is, ik vertel gewoon even mijn verhaal. Net zoals jij dat van jou hier deelt. Wil dat dan zeggen dat ik moet zwijgen omdat het bij mij wel – relatief – vlot liep? Enfin. We proberen toch gewoon allemaal goede mama’s te zijn?
Ik word trouwens ook depressief van kolven, het is maar dat je het weet. Ik haat dat en ik kijk er elke dag tegenop. Maar er is iets dat ik nog harder wil, namelijk bv geven, dus doe ik het. Ook al zou ik die kolf liever door het raam naar buiten kieperen. Maar zoals gezegd, dat is mijn verhaal en dat zegt niets over jouw verhaal of jouw kwaliteiten als mama.
“Maar er is iets wat ik nog harder wil, nl bv geven.” Dat is exact de reden waarom het gevoelig blijft, zelfs bijna 6jaar later. Kolven op het werk en om de tijd zonder bay te overbruggen is niet te vergelijken met kolven terwijl je baby naast je ligt. Of kolven met je baby op de schoot. Of kolven met de baby die naast je ligt te huilen en die je daardoor niet meteen kan oppakken en troosten. Natuurlijk moet je niet zwijgen omdat je dat soort miserie niet kent. Ik denk niet dat iemand die ze meemaakte het ooit een ander zou toewensen. Ik voel me ook niet aangevallen door je post, ik hoop dat jij je ook niet aangevallen voelt door de reacties. Ik reageerde vanuit mijn gevoel en mijn ervaring. En die zegt dat het nu eenmaal een gevoelig thema blijft omdat het niet bij iedereen mogelijk is. En “ik kolf omdat ik bv nog belangrijker vind dan het rotgevoel” voelde ten tijde van het fulltime kolven als “blijven kolven en verder de dieperik in gaan, anders vind je de voeding niet belangrijk en wat voor crappy moeder ben je dan eigenlijk als je zelfs dat niet wilt doen voor je kind?” Wist je dat hormonen logisch denken en relativeren soms in de weg staan? 😀
Oh, sofinesse, je trapt niet op mijn tenen hoor. Daarvoor heb ik dat borstvoedingshoofdstuk al te lang afgesloten. Maar als ik nu nog in die periode zat, dan zou ik depri worden van al die trotse mama’s in de blogwereld :). Soms denk ik dat dat zelfs een beetje averechts werkt om BV te promoten? Want nieuwe mama’s krijgen dan misschien een beetje het gevoel dat heel die BV wel een heuse strijd moet zijn als iedereen zo ongelooflijk trots is als ze dat volhouden? Allez ja, toen ik BV gaf bij mijn eerste, toen vond ik dat maar evident, die keuze voor BV. Het was de gezondste optie. Punt. Simpel was dat niet altijd (kolven, werken..), maar ik vond dat de enige logische keuze en mensen keken altijd raar op als ik na een half jaar nog BV gaf op een feestje of zo (ik vond dat geen verwezelijking van mezelf dus had niet zo de nood om daarover te praten, dus ze waren niet op de hoogte). Soit, da’s mijn mening he :). Als je een boek wil schrijven over dit onderwerp, dan lijken me verschillende meningen wel nuttig…
Waauw, heel herkenbaar voor velen wellicht. Na 2x gestopt te zijn aan 7/8 maand (de combi met werken, helaas!), hebben we vorige week de 1 jaar gehaald! Trots! En we zijn nog lang niet klaar! Dit is wat ik wil, maar ook wel wat ik moet, op een manier. Want vaste voeding gaat.er.niet.in. Totale desinteresse. Op werkdagen gaat de zoon in spaarstand, drinkt slechts een klein beetje afgekolfde melk, eet een klein beetje pap. En maar inhalen als ik thuis ben. ‘s Nachts dus vooral. En toch is het echt genieten, en wil ik nog lang doorgaan 🙂
Goed bezig!
Kind 1 kreeg hier een jaar bv, en nadat ik het LLL boek las was ik helemaal gerust. Genre: ‘alles komt goed, er is voor alles een oplossing, geen paniek als het niet loopt zoals het moet’. Op een borstontsteking na bij kind 1 heb ik zalige borstvoedingsperiodes gehad (de eerste dagen/weken ben ik duidelijk al vergeten, of toch de pijn en de vermoeidheid). Kind 2 kreeg 2 jaar en kind 3 zelfs 3 jaar. En die Felix van ons – nu bijna 8 – is nog altijd ‘verliefd op de borstjes’. ‘t Is maar dat je het weet 🙂
Fijne blogpost, hier 15 maanden BV dan bevallen en ondertussen tweede kind 16 maanden Bv, ging allemaal vlot, bevallen kind kroop zelf naar de birst, biological nurturing…het wordt gewoon een deel van het leven met jonge kinderen in huis…ik kolf sinds 9 maanden niet meer overdag, sindsdien komt de melk a la carte, zo handig
Heel herkenbare post. De dagelijkse kolfstrijd (altijd blij als het achter de rug is!), maar het oh zo zalige gevoel van dat kleine handje en dat lijfje dat zich tegen je nestelt ‘s avonds en vol overgave geniet van het drinken aan de bron.
Het ergste: afgekolfde melk moeten weggieten. Grr, gisteren nog voorgehad toen ik ‘s avonds na het werk plots een zakje BV zag liggen en me dan pas realiseerde dat ik mijn opbrengst van de avond ervoor in de diepvries was vergeten te leggen. Slaapgebrek doet wat met een mens. Kon wel janken 🙂
Lieve Sofie,
Wat een krachttoer :-). Proficiat! Fijn dat het een beetje wordt genormaliseerd.
Jammer dat er mensen zijn die snel gekwetst zijn wanneer je je trots laat blijken. Ik heb bv gegeven aan een tweeling en kreeg ook wat vreemde reacties (vooral toen ik langer dan 6 mnd bleef doorgaan). Nu durf ik het gewoon te zeggen, maar ik heb nog altijd het gevoel dat mensen me als ‘stoefer’ zien, als ik het laat vallen. Ik probeerde het in de BV-periode vooral te verzwijgen als het over mijn kindjes ging, omdat ik de verbaasde reacties wat erover vond en medelijden had met die eeuwige ene mama in de groep die het relaas over haar borstvoedingsmislukking begon. Ik vond dat altijd oprecht erg, want ik kan heel goed begrijpen dat het gevoelig kan liggen, hoor.
Borstvoeding is inderdaad beter, en ik kan net als jou niet goed begrijpen waarom mensen dat zelfs proberen te ontkennen. Er zijn zoveel voordelen aan verbonden! Maar ik begrijp ergens wel de zere tenen. Het gaat ongetwijfeld het gevoelige moederhart zijn, dus ik zou er niet te kwaad van worden Sofie 🙂 We willen allemaal ‘het beste’ voor ons kind. Iemand die dan – zo interpreteren wij dat dan – onrechtstreeks beweert dat we niet voor ‘het beste’ hebben gekozen: ai. We beseffen alleen vaak niet dat we met z’n allen in het dagelijkse leven ontelbaar veel beslissingen nemen over onze kinderen die niet de állerbeste zijn, maar wel nog steeds heel erg prima. Dat gaat van het stuk fruit uit de supermarkt (hoe, ge teelt uw druiven niet zélf??) tot de kleren waarin we ze stoppen (pardon: ge hebt niet voor organisch handgemaakt natuurlijk gekleurd biokatoen gekozen??).
En daar is niets mis mee, lijkt me. Perfectie is een onhaalbaar iets.
Ergens vreemd dat het net bij borstvoeding dan toch zo gevoelig ligt. Zou het iets vrouwelijks zijn? Misschien moeten we maar eens in eigen boezem kijken, en constateren dat we wat meer moeten relativeren én vooral blij mogen zijn met onze eigen beslissingen. Mannen zijn daar precies beter in: zich niet meten met andermans prestaties.
Ohja. SCHRIJF DAT BOEK. Please? En: gek dat zo weinig mensen La Leche League kennen. Ik heb dat boek verslonden voor mijn bevalling, ge-lukkig.
Je zegt dat het ergens vreemd is dat het net bij borstvoeding zo gevoelig ligt. Ik denk dat dat komt omdat dat het enige domein is waarover er zo ongegeneerd “opgeschept” wordt door bepaalde mama’s. Kijk maar eens op 9maand.be bv. Daar zijn vrouwen die in hun banner zetten dat hun kind al 8 maanden exclusief mamamelk krijgt… Geef toe, waarom moet dat? Ik schrijf ook niet op facebook dat ik trots ben dat ik mijn kinderen nooit aan de voorschoolse opvang moet droppen… of dat ik fruitsla voor mijn kleuter gemaakt heb. Is het niet door die trots van bepaalde BV-mama’s dat die “eeuwige ene mama in de groep het relaas over haar borstvoedingsmislukking wil delen”? Een beetje als verontschuldiging?
(Btw, ik heb zelf ook BV gegegeven.)
Ja, dat kan er ook iets mee te maken hebben ☺️. Vandaar dat ik ook zei : ik verstopte het een beetje. Ik blijf dat jammer vinden, want ik ben helemaal het type niet om daar mee te stoefen. Dat van die banners wist ik niet 😁. In mijn ogen is het inderdaad niet nodig om het zodanig onder iemands neus te wrijven. Maar waar ligt de grens? Want ik vind wel dat Sofie trots mag zijn en dat ook mag uitspreken.
Ook als het terloops ter sprake kwam bij mij, meestal omdat iemand er specifiek naar vroeg want mensen zijn vaak nieuwsgierig hoe je dat nu bij een tweeling aanpakt, had ik het gevoel dat er inderdaad mama’s waren die zich haast verontschuldigden. Terwijl ik niet met een spandoek rondliep en ook niet exclusief gaf, dus zo bijzonder vond ik het helemaal niet. Dat verontschuldigen hoeft helemaal niet.
Ik gaf twee maanden BV en plan langer bij ‘t volgende. Maar in mijn omgeving zie ik bijna niemand die dit doet. Voor de meeste vriendinnen is het gewoon geen optie, die vinden het “iets voor een koe” en snappen de voordelen niet. Dan is ‘t altijd moeilijk balanceren om dat te respecteren, en toch niet ergens te proberen inspireren/motiveren door de eigen positieve ervaringen te delen, gefocust op ‘t praktische. Maar je wil ook niet opdringerig zijn of doen alsof je ze geen goede moeder vindt als ze toch beslissen het niet te geven. Niet makkelijk! En in alle eerlijkheid, voor ik zelf zwanger was, vond ik het ook niets, te dierlijk, en dacht ik dat ik het nooit ging doen, een keer zwanger voelde ‘t opeens de normaalste zaak van de wereld en nu “veroordeel” ik stiekem in mijn hoofd een beetje de moeders die ‘t nooit gewoon toch eens proberen, als was het maar één keer… Das is fout van mezelf, maar zo voel ik het aan (en heeft dus niets te maken met moeders die opgeven na het te proberen, ik vind zelf dat je heel snel moet stoppen als het veel (kolf)gedoe is en niet vlot gaat).
Tijdens de BV werd ik trouwens ook erg ontmoedigd door zowel m’n moeder als schoonmoeder, die het gewoon nooit gedaan hebben en niemand kennen die het deed, en me leek het een beetje “aanstellerig” vonden dat ik BV gaf, ook al ging het vlot en maakte ik er helemaal geen fuzz rond.
Het contrast met de reacties hier, zovelen die het wel doen, is gewoon zo groot!
Ik heb niet alle reacties gelezen maar ga akkoord met die van P. hierboven- ik kreeg dezelfde reacties. Ik vind het zelf persoonlijk niks om mee te stoefen- ik deed het eigenlijk uit pure luiheid om niet naar beneden te hoeven lopen voor flesjes. Uiteindelijk 6 maand BV bij oudste en meer dan 3 jaar bij de jongste…. dus je kan nog even verder Sofie (wel nooit gekolfd… daar had ik echt geen goesting in).
wauwie!!
Ik vrees dat ik het zo lang niet volhou … Al zou ik dzt wel willen.
Ik kreeg deze week nog een, eerste, rare opmerking toen ik zei dat ik met spijt in het hart stilletjesaan moest gaan afbouwen en dat ik daar best emo om werd. Tsja, je hebt zo van die mensen! 😉 t kind is nog maar 19 weken!