Geen paniek, ik ga het niet over politiek hebben. Ik heb nu al bijna 14 jaar stemrecht, maar ik heb nog altijd geen politieke partij gevonden waar ik echt kan achter staan. Als ik sympathieën van verschillende partijen zou kunnen samenvoegen zonder partijgezever en spelletjes, dan zou ik misschien nog wel een carrièremove durven te maken. Not really, laat mij maar politiek(on)correcte plaatjes aankondigen. Veel leuker.

Het gaat over mijn eigen rechterkant, vrij letterlijk te nemen. Want alles wat onder de gordel aan de rechterkant van mijn lichaam ligt, zorgt bij het sporten voor problemen. Ik negeer dat meestal en sport gewoon verder, maar eigenlijk is het niet ok.

Ik ben stikjaloers op de loopcarrière van mijn lief en zou niets liever willen dan ook mijn loopschoenen aantrekken en een tijdje verdwijnen om te zweten, maar het loopt altijd stuk op pijn. Ik heb schoenen van het Runners Lab (met de loopband en zo), ik begin altijd helemaal opnieuw met Start To Run om niet onnodig te belasten. Ik maak op dat vlak geen fouten. Maar het is wel gigantisch frustrerend om conditiegewijs nog een halfuur te kunnen doorgaan, maar rechterkant-gewijs op de rem te moeten gaan staan.

Altijd de rechterkant. Mijn scheenbeen doet eigenlijk permanent ‘pijn’. Dat is een groot woord, er zit constant een soort spanning op, een lichte ontstekingspijn. Dat is een beetje vervelend bij het autorijden, wandelen of andere activiteiten maar wel draaglijk. Ik ga daar niet over neuten, ook al voel ik het constant. Maar zodra ik begin te sporten, wordt het al wat vervelender.

IMG_7887

Vorige week was een topweek op sportvlak, want het is zowaar drie keer gelukt! Hoera hoera! Ik ben er twee keer in geslaagd om een les mee te pikken bij Stadium Coupure (zo heerlijk, dat doe ik echt het liefst van al) en ben ook nog eens 40 lengtes gaan afwerken in het zwembad. Zelfs bij het zwemmen is er dat vervelende gevoel. Terwijl dat toch net een sport is die door het water al veel belasting wegneemt, nee?

IMG_6487

Toen ik afgelopen zaterdagochtend in de fatburning stond te springen, breidde het probleem zich ook verder uit naar mijn achillespees en enkel. Eigenlijk is het al een tijdje dat het daar ook wat pijn doet, maar omdat we twintig minuten lang onophoudelijk aan het springen waren ging het al heel snel naar ferme pijn. Jammer, want de rest van mijn lijf genoot van het zweten en mijn hoofd losgooien.

IMG_6795

Ik ben uiteraard geen dokter, maar toch heb ik een vermoeden van de oorzaak. Ik denk dat de heupbreuk op mijn 12de (don’t ask) mijn lichaam uit balans heeft gebracht. Als mijn rechterbeen een centimeter korter of langer is dan mijn andere, dan kan dat voor miserie zorgen, toch? Bij elke stap voel ik die heup ook (zonder pijn, maar ik voel dat het daar anders zit) dus zo gek zou dat toch niet zijn? Dat was trouwens het eerste wat de osteopaat zei, toen ik vorig jaar volledig wanhopig aan zijn deur stond omdat Felix er maar niet wilde uitkomen. “Ik voel een blokkage aan je heup, heb je daar ooit iets voorgehad? Ik ga dat wegwerken en dan gaat de baby wel komen.” – Ik was in shock dat hij dat voelde en ik weet nog altijd niet of het er iets mee te maken heeft, maar een paar uur later is Felix er tegen een sneltreinvaart uitgekomen.

Als het dat niet is, dan denk ik dat het misschien iets te maken heeft met mijn tanden. Mijn beet is heel slecht, ik kan mijn tanden zelfs niet op elkaar plaatsen. Ooit jaren naar de orthodontist geweest, maar ik vraag me soms af waar die zijn diploma heeft gehaald. Na al dat beugelen staat alles nog schots en scheef. En dat zou ook invloed kunnen hebben op de rest van je lijf.

Enfin. De vraag is nu, wat ik daar mee? Blijven sukkelen, want uiteindelijk is het allemaal niet zo erg. Naar een osteopaat gaan? Een afspraak bij een sportdokter regelen? Of gewoon eens langsgaan bij de huisarts en daar verder bespreken? Ik weet het niet, maar ik heb het wel gehad met ‘dat permanent vervelende gevoel’.

En vooral, ik wil ook eens echt sporten en afgetraind zijn.

Ooit.

Wie weet.