Ik weet het, ge kunt u bijna niet inhouden van nieuwsgierigheid over hoe ons nieuwe huis eruit ziet. Ik zou willen zeggen dat je heel welkom bent voor een bezoekje maar als elke van de 1000 dagelijkse bezoekers van deze blog echt zouden langskomen, dan moet ik misschien eerst naar de Colruyt. Edoch, ik toon het graag, ik hou van zoete inval en mensen op bezoek, we zijn trots.

Uiteraard is het zo dat er links en rechts nog een onuitgepakte doos staat. En dat het voornemen om alles meteen op de juiste plaats te leggen, goed te labelen en altijd opgeruimd te houden niet lang heeft stand gehouden. Ik heb nog een dag of drie van ongestoord werken nodig voor dat helemaal in orde is. En wanneer passeren zulke dagen met een job en twee kleine kinderen? Voila, ik heb meteen een excuus voor alle rommel en andere imperfecties.

We hebben dinsdag bij de notaris het hoofdstuk Notelaarstraat afgesloten, dus we kunnen nu echt beginnen. Al een tipje van de sluier dus. Omdat je het beste voor laatst moet reserven, begin ik met de kamer die de meest voorlopige makeover heeft gekregen, maar waarvan mijn kleine teen ook weet dat het nog wel een paar jaar zal duren voor de echte komt. En toch is het verschil al gigantisch vind ik zelf. Ik had me voorgenomen om veel voor en na-foto’s te trekken, maar ik ben dat natuurlijk weer vergeten. Maar zie hier de kamer die we gekocht hebben:

Let vooral op de afgeleefde houten vloer en de grijsblauwe muren. Toen kwam Hans en gingen we langzaam naar dit:

Daarna hebben we er eigenhandig drie lagen vernis op gezet. Toen was het nog allemaal leuk, we waren namelijk nog niet begonnen aan het schilderwerk. De muren zijn bezet met vreselijk reliëf en dat bleek redelijk mottig om te schilderen. (Het is lelijk en vreselijk, wie verzint zoiets?) Na twee lagen schilderen in een hittegolf hebben we de handdoek in de ring gegooid. Afzien, zo’n muren. En dat zuipt verf. Twee lagen was bijlange niet genoeg voor het gewenste resultaat, daarom hebben we beslist om het kunst te noemen.

Het is een zalige kamer met ongelooflijk veel licht en ruimte geworden, maar ongeveer alles is voorlopig. We sparen voor een nieuw bed (de matras is zijn tijd ver voorbij), onze droomkast (mogelijks ingemaakt en de hele muur inpalmend) en nieuwe muren (opnieuw bezetten). Maar roeien met de riemen die je hebt, is ook niet slecht gelukt vind ik zelf.

De vloer grondig aangepakt, de kamer is wit geschilderd  en vol gezet met meubels die we al hadden (van andere kamers). Ik heb zelfs nog geen nieuwe lakens gekocht, want we overwegen om voor twee enkele donsdekens te gaan.  Maar dat is een ander verhaal.

Conclusie: The master bedroom blijft een projectje voor de komende jaren, maar ik ben er toch al wreed content mee.