Ik schaam me diep, maar ik ben gestopt met (boeken) lezen. Ik durf het bijna niet uit te spreken, maar het is echt jaren geleden. Er was nochtans ooit een tijd dat ik teksten verslond, op zoveel verschillende manieren.
Proza. Want ook al hadden we maar een mini-bibliotheek in ons dorp, ik vond het heerlijk om er rond te hangen en boeken te kiezen, die ik voor het slapengaan onder een dekentje kon uitlezen. Waarbij je voelt dat je eigenlijk dringend het licht moet uitdoen, maar je kan gewoon niet stoppen met lezen. Tot het moment waarop je je boek neerlegt omdat je nu echt wel iets anders moet doen, maar eigenlijk alleen maar wil weten wat er verder gaat gebeuren. Op strandvakantie gaan en jezelf al weken op voorrand verlekkeren op de lectuur die je kan meenemen. Die tijd, toen waren boeken heerlijk.
Poëzie. Ik denk dat ik er meer dan een normale tiener mee te maken had. Ik bracht ze op het podium, via de voordrachtlessen. Ik schreef zelf boeken en boeken vol, omdat ik met mezelf geen blijf wist en het zo probeerde te verwoorden. Ik kon er ook echt van genieten om gedichten te lezen en weg te dromen bij de schoonheid van de taal. Ik had ook geen posters uit de Joepie of andere idolen in mijn kamer hangen, maar wel posters met gedichten. Ge moogt met uw ogen rollen, ja. Mijn puberteit was niet gemakkelijk, voor niemand in mijn buurt.
Theaterteksten. Eerst amateurtoneel in het dorp, tegelijkertijd toneellessen op het conservatorium van Mechelen (tien jaar van mijn leven elke woensdagnamiddag en zaterdag daar gesleten), soms een stapje verder in een semi-professionele productie. Ik ging actrice worden he jongens. Ik haalde met gemak grootste onderscheiding op het conservatorium, maar werd afgekeurd op de toneelschool. Dat was bijna het einde van mezelf, met zo’n stukgeslagen droom. Uiteindelijk maakte ik er mijn thesis over. “Het volkstheater van Stany Crets, tussen herkenbaarheid en vervreemding”. No kidding.
Over die thesis gesproken, daar is het eigenlijk allemaal fout gegaan. Op de unief. Ik ging Germaanse talen studeren omdat ik zo verliefd was op taal, ik kwam buiten met een degout. Triestig, ik weet het.
Het werkte niet voor mij, om boeken te lezen wetende dat ik er nog een examen moest over doen. Ik kon er niet meer van genieten, ik ging het associëren met stress. Ik durfde niet meer te vertrouwen op mijn eigen interpretatie, ik durfde niet meer te lezen wat ik dacht dat er stond maar volgens mijn cursus anders bedoeld werd. De 36 boeken in de eerste kandidatuur, waren een eerste doodsteek. Ik begon me dom te voelen als lezer. En het werd daarna niet beter.
Jaren en jaren heb ik geen boek aangeraakt. Er kleefden zoveel nare herinneringen aan vast, ik was de liefde voor literatuur volledig kwijtgeraakt op één van die vele examens waarbij ik dingen moest vinden in een boek die er voor mij niet waren. Ik wilde gewoon verdwijnen in een boek, niet met een cursusblok en een kloppend hart proberen zo’n intellectueel mogelijke dingen te vinden in de woorden, zinnen en alinea’s.
Op vakantie heb ik er wel ooit nog eens een paar gelezen, maar eigenlijk zit mijn hoofd permanent zo vol dat ik de moed niet vind om aan eeen boek te beginnen. Terwijl ik het eigenlijk zo graag wil. Ik wil zo graag weer verdrinken in een boek, de tijd uit het oog verliezen, een eigen wereld vormen in mijn hoofd.
Maar ik durf niet meer zo goed. Ik zie zo weinig momenten op een dag waarop ik zou kunnen lezen, want er moeten altijd zoveel duizende andere dingen gedaan worden.
En toch. De liefde voor taal is nog heel brandend, ik wil de liefde voor teksten ook graag aanwakkeren. Dus mijn beste, met welk boek moet ik – voorzichtig – weer beginnen?
Amai, dat klinkt zo bekend! Ik ben zelf ook als leesfanaat aan de unief begonnen (tof, boeken lezen i.p.v. studeren!) om totaal niet meer te willen lezen na vier jaar. Dat is ondertussen gelukkig weer gebeterd, al moet ik toegeven dat ik tegenwoordig eerder Engelse boeken lees (ik studeerde Nederlands), alsof die minder ‘aangetast’ zijn. Maar om op je vraag te antwoorden: ik weet niet welke stijl je graag leest in proza (poëzie is sowieso niet echt aan mij besteed), maar hier een paar suggesties van allerlei aard.
*Zomerhuis met zwembad van Koch: mooi Nederlands, spannend en niet al te dik, zodat het opschiet (beter dan Het diner, vond ik)
*Het Engelenhuis van Brijs: idem
*Post voor mevrouw Bromley van Brijs: oorlogsroman over schuldgevoelens en familieliefde
*De aanslag van Mulish: zie Zomerhuis, maar dan ouder
*We need to talk about Kevin van Lionel Shriver (ook vertaald en verfilmd): briefroman over moederliefde bij ontspoorde kinderen
*One day van David Nicholls (ook vertaald): heel mooi, eerder romantisch verhaal zonder echt melig te zijn
*Tirza van Grunberg: beetje geschift en spannend
Hm, ik kan nog wel even doorgaan, maar dit commentaarveld is daarvoor misschien niet meteen het medium 🙂
feest van het begin
Vele hemels boven de zevende
Post voor mevrouw bromley
De waarheid over de zaak Harry quebert
Ha grappig, ik postte juist een lijstje met 10 boeken die mij zijn bijgebleven 🙂 Hier degene waar jij misschien wat aan hebt:
– Vele hemels boven de zevende van Griet Op de Beeck (en Kom hier dat ik u kus)
– La chute van Albert Camus
– The picture of Dorian Gray van Oscar Wilde
Verder nog: The Rosie project (echt puur ontspannend), de boekjes van Wouter Deprez (de drie over zijn zoontje, waarvan de eerste de beste is en dan Kies), de boeken van Dimitri Verhulst, De stad der zienden en De stad der blinden van José Saramago (wel een heel specifieke schrijfstijl).
Qua poëzie was ik recent heel erg onder de indruk van Wij zijn evenwijdig van Maud Vanhauwaert.
nog steeds welkom in de leesclub he… wij lezen nu Het meisje in de trein
“kom hier dat ik u kus” Griet Op de Beeck
Ik lees op de trein en soms nog even voor het slapengaan en wanneer ik ergens even moet zitten wachten… lang leve de Kindle die altijd in mijn handtas zit.
Het moet bij mij wel luchtig zijn… geen literaire meesterwerken. De medische thrillers van Tess Gerritsen geven mij dat gevoel dat jij beschrijft…. nog echt die ene pagina of dat ene hoofdstuk uitlezen en dan moet ik echt wel gaan slapen!
Roald Dahl – Matilda.
Serieus. Vind het kind in u terug en de magie van verhalen.
– Vele hemels boven de zevende (stukken beter dan ‘Kom hier dat ik u kus’)
– Post voor mevrouw Bromley (laat je niet afschrikken door het aantal pagina’s)
– De man die Ove heet (Zweeds verhaal, grappiger dan ‘De honderdjarige die uit het raam klom en verdween)
– Het Rosie project (ABSOLUTE aanrader, daar zou ik echt mee beginnen)
Succes! En laat ons weten welk boek je kon bekoren 🙂
Ik ben nu bezig in vele hemels bovende de zevende. Ik genoot van kom hier dat ik u kus maar “wij en ik” van saskia decoster vond ik ook heel geslaagd.
Woesten van Kris van Steenberge is misschien een mooie om er weer in te komen.
De Engelenmaker van Stefan Brijs, mocht je die nog niet gelezen hebben.
Of iets van Jonathan Tropper. <3
Ik doe trouwens veel dingen niet om toch maar te kunnen lezen. Het doet mij zo ongelooflijk veel deugd. <3
1000 schitterende zonnen van Khaled Hosseini. Nooit eerder leefde ik zo intens mee met een boek.
The Undomestic Godess van Sophie Kinsella (de vertaling heet ‘Aanpakken!’) – pure ontspanning en ongelooflijk grappig, en alles van Jennifer Weiner
voor de Rosie fans : er is ook een vervolg op the Rosie Project : ‘the Rosie effect’
Goddess natuurlijk
The Rosie Project, Kom hier dat ik u kus, Wij, De eerste dag. Allemaal gelezen de voorbije maanden en allemaal goed!
Een boekje uit de serie dwarsligger. Ik heb ook jaren geen boeken gelezen toen de kindjes klein waren, tot iemand mij een dwarsligger kado deed, een boekje in een superhandig klein formaat dat ik overal kon meenemen. En het helpt ook als de kindjes wat groter zijn om je terug te kunnen concentreren op een boek.
Pas op met “we need to talk about Kevin”: je gaat er je kinderen zo raar van bekijken!
Isabel Allende (Eva luna, Zorro, het Huis van de Geesten) vind ik ook enorm veel liefde voor het boek en de lezer uitstralen. Ideaal om de vibe weer te pakken te krijgen.
En mijn kinderen leerden het al héél jong: “nu niet, jongens. Mama is aan het lezen. “
ik ben vorig jaar na vele jaren nauwelijks lezen terug écht in gang geschoten en 30 boeken gelezen. elke avond een kwartier voor het slapengaan, e-reader altijd bij me voor onderweg, bewust tv loze avonden inlassen. En uw kinders ook zot van boeken maken dat helpt, de zoon en ik zitten regelmatig naast elkaar id zetel te lezen. En zeker niet denken aan de 1001 andere dingen die je zou kunnen doen zeg… boeken lezen is voedsel voor de geest waarna je dubbel zo hard kan doorwerken omdat je efkens je gedachten op iets anders kunnen zetten hebt. Mijn favoriete boeken van de afgelopen jaren: de bibliothecaresse van auschwitz (antonio iturbe), de vliegeraar (khaled hosseini) en de wintertuin (kristin Hannah)
Onlangs erg genoten van de taal in “ongelofelijk luid en extreem dichtbij” van Jonathan Safran Foer.
Mijn e-reader wordt thuis standaard benoemd als: “uwe minnaar”.
Ik heb hem dan ook altijd bij en geniet zelfs als de ophaalbrug onderweg naar mijn werk open is. Minstens drie extra pagina’s !
Naast proza, poëzie en theaterteksten is er ook nog non-fictie.
Vele mensen en verenigingen vergeten al te vaak dat non-fictie ook literatuur is, waar je overigens ook nog wat uit kan leren.
Succes!
“De boekendief” van Markus Zusak is heel erg mooi en meeslepend.
Griet Op de Beeck vond ik persoonlijk nogal teleurstellend…
Ik zou je “Waarvan wij droomden” van Julia Otsuka aanraden. Een heel mooi geschreven , korte roman over Japanse postorderbruiden die in Amerika belanden.
Een leesclub is misschien een idee? De mijne komt om de twee maanden samen om een nieuw boek te bespreken. In de bib Brugse poort, dus op wandelafstand. Als je het ziet zitten, moet je maar een mailtje sturen.
Als ik het leesnoorden weer helemaal kwijt ben, dan lees ik jeugdboeken. Soms zelfs meegenomen uit de bibliotheek, ja. Ik lees doodgraag, zou inderdaad net als jij weer eens helemaal meegezogen willen worden door een boek, maar ik ben zo moe en heb zo weinig tijd, dus als ik toch lees, dan moet ik weten dat het vlot gaat. Het mag geen geworstel zijn. Of de eerste tachtig bladzijden moeten doorspartelen om dan pas in the flow komen.
Pageturner tot en met: Lelieblank, scharlaken rood. Zo’n boek waarvan je achteraf spijt hebt dat het uit is. Bestaat ook als dwarsligger (ideaal om in bed te lezen).
Het boek dat ik op de omslagfoto aan het lezen ben, is “Lelieblank, Scharlaken Rood”. Verslonden inderdaad, maar dat is nu dus wel al 5 jaar geleden. Uhum.
Kamchatka, van Marcelo Figueras, is echt een prachtig boek! Een pareltje!
Wat nog niet hierboven staat, en waarvan ik erg genoot
– de boeken van Jan van Toortelboom, zeker Meester Mitrailette
– de boeken van Pascal Mercier (maar mss niet ideaal om te herbeginnen)
– Jonathan Coe: het huis van de slaap
– de boeken van Chimamanda Ngozi Adiche
Kan iemand mij toevallig ook eentje lenen? Ik heb nog wat bib-angst 🙂