Toen ik hem de avond voordien in bed stopte en daarbij overladen werd met knuffels, kreeg ik het echt moeilijk. Ok, you got me, de tranen stroomden over mijn wangen. Want hoewel wij twintig keer op een dag denken dat ie nu toch wel echt groot wordt, leek hij plots veel te klein om alleen naar school te gaan. Ik was gerust in het stuk in de klas, maar de middag en naschoolse opvang was een ander paar mouwen.
De mensen van de STIBO zijn nochtans allemaal heel erg lief, maar de ruimte (geen ramen) en het systeem werken een beetje tegen. Zo waren we bijvoorbeeld te laat met inschrijven, maar ook te vroeg want het systeem werkt pas als je kind 30 maanden oud is. Kastje. Zo had ik een afspraak met de verantwoordelijke voor een rondleiding, maar stond ik voor een gesloten deur. Niemand was op de hoogte. Muur.
Daarbovenop bleek op zondagavond ook dat we eigenlijk geen boekentasje hadden voor dat mannetje. Ik voelde me even de slechtste moeder van de wereld. Wie zorgt er nu niet voor een fantastisch boekentasje op de allereerste schooldag? Ik dus. Hij heeft wel een schattig rugzakje van zijn meter gekregen een hele tijd geleden, maar daar paste zijn brooddoos niet in. Na een huilbui en een kleinere brooddoos heb ik me daarover gezet.
Op de dag zelf ging het veel beter. Hij wilde natuurlijk niet opstaan (dat is een echte puber ’s morgens), maar was eens uit bed de vrolijkheid zelve. Heel erg enthousiast en uitgelaten, helemaal klaar voor een nieuw avontuur. Voor de gelegenheid had ik een dagje verlof, zodat ik mee kon om hem te brengen en hij niet meteen vanaf dag 1 in de naschoolse opvang moest. (Vanaf dag 2 is minder erg, toch?)
Het schaapje was al lang wakker, de schoolganger niet. Wij hebben een omgekeerd schaap nodig.
De wandeling naar school kon niet snel genoeg gaan, ik moest bijna moeite doen om hem bij te houden. Vervolgens liep hij in de klas recht naar het keukentje en zag ons niet meer staan. Hij was zelfs te druk bezig om nog te zwaaien. Waardoor ik mijn zakdoek niet nodig had.
De mama van één van zijn klasgenootjes bleek dan nog in de STIBO te werken, waardoor zij ons snel de nodige dingen uitlegde en ik helemaal gerustgesteld was. Ideaal. Mijn lief pakte mijn hand vast en samen wandelden we terug naar huis. Met een goed gevoel.
Dat bleek om 3u30 nog altijd zo te zijn. Hij vertelde honderduit dat het leuk was met de kindjes en de juf. En dat hij morgen zeker terug zou gaan. Hij vroeg om een boterhammetje en ik had bijna een grote fout gemaakt door een verse te smeren, want hij moest en zou de overschot van zijn brooddoos opeten. Hij zat te glunderen aan tafel.
Hij was de hele avond in een supermood, alles ging vanzelf. En hoewel ongeveer iedereen me verwittigd had dat hij kapot ging zijn, hebben wij daar helemaal niks van gemerkt. Boordevol energie.
Maar die eerste schooldag bleek uiteindelijk toch mee te vallen. Goed begonnen, is half gewonnen. Spreekwoorden zijn niet voor niets uitgevonden, toch?
ZOOOOOOOOO fier ben ik op jou en die flinke Basiel
Geweldig 🙂
Als kind kon ik ook nooit uit bed. Een ochtendhumeur had ik niet, ik zweeg gewoon het eerste kwartier. Mentaal dood. Nu ik 30 ben is dat nog steeds zo. Eersteklas snoozer en het eerste kwartier niet functionerend. Ik heb ook een omgekeerd schaap nodig.
Ik kan me nu al inbeelden dat ik daar binnen anderhalf jaar ook met tranen ga staan…goed gedaan, Basiel en (misschien vooral) mama!
Zo leuk te lezen dat Basiel het goed doet op school. En dat het voor de mama ook meeviel.
Geef hem een dikke knuffel van ons.
Groetjes Petra
Oh! Zo lief! Wij missen jullie ook, Basiel zeker x
Super van Basiel! En dikke duim voor de mama 😉
Hier hebben wij de konijnvariant van die wekker…heeft welgeteld 1 nacht het gewilde resultaat opgeleverd, stipt op tijd zijn bed uit. Nacht erna kwam hij meer dan een uur voor zijn wekker in onze slaapkamer zijn beklag doen dat de wekker kapot was, zijn konijn werd niet wakker…(totaal normaal want meneertje was veel te vroeg).
Ondertussen zijn we jaren verder en is de wekker enkel nog een nachtlampje want de zoon is nog steeds een vroege vogel.
Wij gebruiken het vooral om hem te overtuigen om te gaan slapen “want het schaapje slaapt ook al”. Het is voorlopig nog nooit gebeurd dat hij voor het schaap wakker is, het is nogal een langslaper :).
Prijs jezelf gelukkig 🙂
Nu ben ik wel nieuwsgierig hoe Basiel zijn tweede (en ondertussen derde) daagjes geweest zijn 🙂
Ons zoontje is maandag ook met een brede glimlach gestart maar dinsdagochtend waren alle andere instappertjes aan het huilen in de klas toen we toekwamen waardoor onze stoere jongen zijn lipje begon te trillen en vlotjes mee deed..
Gelukkig vandaag enkel maar de trillende lip en geen gehuil dus we zijn er al wel door denk ik 🙂
Ik kon alleen dag 1 meegaan, maar volgens papa gaat het nog altijd vlot. Hij is enthousiast als hij vertrekt en als hij thuis komt. Hij wil wel meteen zijn boterhammen opeten (ook al komt hij net van tafel), dat vindt hij blijkbaar het allerleukste van de hele dag :). De andere instappertjes hadden inderdaad ook wat geweend, maar Basiel was stoer en sterk. Hopelijk blijft dat zo!
ah supergoed! Want tranen maken het alleen maar moeilijker! veel succes!
We hebben het schaap voor de dochter en het konijn voor de zoon. Ze weten allebei heel goed hoe het werkt: ze moeten in bed blijven tot het dier wakker is, langer mag ook (maar gebeurt zelden).
Onze zoon ging in september voor het eerst naar school. Die eerste week ging hij halve dagen. Dat ging goed. De tweede week (volle dagen, geen opvang) was een ramp. Hij huilde toen we hem afzetten en bleef huilen in de klas, een hele dag lang. Verschrikkelijk. Ik heb toen echt even overwogen om nog minder te gaan werken en hem voorlopig halve dagen te sturen. Het was niet dat hij moe was, maar hij kon de chaos (23 kindjes want hij zat meteen in de eerste kleuterklas) en de nieuwe gezichten niet aan. Vanaf de derde week ging het stilaan beter. Nu gaat hij heel graag naar school, hij is altijd enthousiast en volgens de juf gaat het ook in de klas goed. Hij kent de kindjes, hij weet hoe een schooldag eruitziet, hij weet wanneer we hem halen. Het heeft eventjes geduurd maar het is gelukt.
Onze dochter ging graag vanaf dag één. De eerste maand ging ze halve dagen en sliep ze thuis in de namiddag. Daarna ging ze volle dagen en dat voelden we wel: ze was heel moe als ze thuiskwam. Maar ook dat ging voorbij.
Het leukste aan naar school gaan is dat ze zoveel bijleren en oppikken. Je zal dat echt een gang zien gaan. Zalig!
Hallo,
onze Liam (van de creshe geweest) vraagt af en toe nog naar Basiel. Hij is zijn vriend dus nog niet vergeten. Daarom kijken we af en toe op je blog zodat hij hem nog eens kan ‘zien’. Het is leuk om te lezen dat Basiel ook zeer goed gestart is in het kleuter, hier ging dit ook enorm vlot. En het is zo gek hoe snel ze nieuwe dingen leren in de kleuterklas, hier begint Liam zelf verhalen te verzinnen. We zitten met een geboren auteur vermoed ik haha.
Maar goed, ik wou jullie gewoon eens laten weten dat Basieltje nog niet vergeten is door Liam 🙂
Oh, heel fijn om te horen! We zijn onlangs onze volgende telg gaan inschrijven in de Bron en dat was toch wel even verschieten voor Basiel. Hij heeft het er ook nog vaak over. Ik denk dat ze er allebei klaar voor waren! Jammer dat ze niet samen in de klas zitten. Groetjes Sofie