Het is al een hele tijd geleden, toen mijn theaterbuddy en vooral goede vriend vroeg of mijn lief en ik het zagen zitten om tijdens hun vakantie(s) een beetje te komen housesitten.

Het was toen nog ijskoud en dik winter, maar ik droomde al weg bij het dakterras. Even overleggen met de liefste, maar die zag het ook meteen zitten. Een paar dagen in juni en in augustus stonden sindsdien in onze agenda. Als “housesitten bij L. en P.”

Vorige week zijn we voor een week verhuisd. Eerst wat aarzelend (het is toch niet je eigen huis), ook wat verward (in welk huis hadden we nu weer afgesproken?), maar vooral heel leuk (je bent precies op vakantie – op 2,4 km van huis).

Een verslag:

– Ik wil ook een kuisvrouw. Nu. Direct. Dat is de max. Donderdagmorgen rustig naar het werk vertrokken, donderdagavond thuis gekomen in een nieuw huis. En ge moet dat dus niet zelf doen e. Ge moet daar zelfs niet voor thuisblijven. Ge moet niet na een zware werkdag nog beginnen dweilen, stofzuigen, afstoffen, opruimen. Er is een ijverig kaboutertje dat dat gewoon allemaal voor u doet. Ik ben zwaar fan. Heel zwaar.

– Twee huizen is bij tijden verwarrend. Op een bepaald moment was ik mijn lief kwijt. En mijn lief mij. Er was iets mis met onze communicatie, want ik zat in ons eigen te huis te wachten en mijn lief in het andere huis. Niets dat een telefoon en een fiets niet kan oplossen natuurlijk. Maar wel grappig. Ben je thuis of in ons buitenverblijf? Dat klinkt redelijk posh.

– Een regendouche is fantastisch, maar ge moet de kraan wel open krijgen. We hebben getrokken, geduwd, gevloekt en geprobeerd. Maar we weten nu, dat de truc in het washandje ligt.

– Eten is wat ambetant. Ge vindt u gerief niet, ge krijgt het vuur niet aan, ge hebt juist dat kruid nodig dat ge thuis hebt laten liggen. En alles over en weer sleuren is ook niet zo’n geweldig idee. Maar in augustus gaat het zo’n goed weer zijn dat we elke dag bbq kunnen doen op het dakterras. Elke dag zeg ik u (en niet, zoals nu, één keer in de regen)

– Het voelt eigenlijk wel goed als mensen zo gastvrij zijn om hun huis open te stellen. En het voelt nog beter als ge u ook echt thuis begint te voelen. Vrienden, goede vrienden, zijn een zegen.

– We gaan toch zwaar lobbyen om de volgende keer ook op hun twee superschattige dochters te mogen passen (nog zwaarder lobbyen dan nu, bedoel ik). Een huis vol speelgoed zonder kinderen is zo zielig. Maar ik vrees ervoor. Ze gaan die schatten weer willen meenemen op vakantie e. Dju.

-Oh ja. Het is redelijk genant. Als ge thuiskomt en merkt dat ge een stuk ondergoed mist. Eentje dat ge al eens aangehad hebt ja. En vermoedelijk naast het bed hebt laten liggen. Gelukkig kunnen ze er mee lachen.

Allez, wij kijken al uit naar augustus. Dan ga ik toch zeker één volledige Goedele kunnen uitlezen op het dakterras in mijn bikini. Yihaa.